Rotary Kulübü’nün gayet seçkin bir topluluktan oluşan ve pek çok önemli yardım projelerine imza atan bir kurum olduğunu biliyordum. Fakat Kozyatağı Rotary Kulübü’nün geçene sene ilkini gerçekleştirdiği Kadıköy Kitap Şenliği’nden habersizdim ta ki arkadaşım Selin’den bir e-mail alana kadar. (more…)

Anneler günü geliyor. “0 km. bızdıklar” da bir Anneler Günü yazısı olmazsa eksiklik hissedeceğim, biliyorum. Öte yandan zaten zaman zaman kendimi anlattığım bu blogda tekrar annelik duygularımı aktarma düşüncesi bile beni sıktı. Sizler baygınlık geçirirdiniz herhalde :). (more…)

Sizlerle daha önce paylaşmıştım, “All, forkids” Dergisi’nde “0 km. bızdıklar” ile ilgili ropörtajı. Mart sayısında yayınlanmıştı.

Her ne kadar çıkış noktam bir blog olsa da, yazılarımın basılı mecralarda yer alması bana ayrı bir mutluluk veriyor. (Ne de olsa hâlâ okuduğuna eliyle dokunmak isteyen bir kuşaktanım ben…) (more…)

İçten bir e-mail ve beraberinde gelen harika bir yazı. Kimden geldiği bende saklı. Fakat Türkiye’nin hâlâ kırk fırın ekmek yemesi gerektiğini çok net gösteriyor maalesef. Önü açık olan gençlerin kendi akranları tarafından bile engellenmeye çalışılmasını insanın aklı almıyor. Ufak bir çevrede yaşıyoruz. Bunu sık sık hissediyorum. Bizler evlatlarımızın eğitimi için neyimiz varsa ortaya koyuyoruz; hem kültürlü olsun, hem sosyal olsun, hem kuvvetli bir eğitimi olsun istiyoruz. (more…)

Kızım sayesinde 0 km. Bızdıklar oluştu. Ve 0 km. Bızdıklar sayesinde pek çok kıymetli insanla tanışmaya başladım. Hepsi birbirinden farklı. Türkiye’nin farklı farklı köşelerinden. Ancak hepsinin bir ortak yanı var ki, o da çocuklar için güzellikler yaratma istekleri. Üstelik çoğunda bu sadece kuru bir istek olarak kalmamış, şu veya bu şekilde gerçekleşmiş.

Konuşmak çok kolay. Ancak konuştuklarını gerçekleştirmek herkesin kolay kolay yapabileceği bir şey değil. (more…)

Kitap seçmekte bu kadar zorlandığım azdır. Birkaç gün önce Tırtıl Kids’de bu ayki okuma saatimiz için kitap seçiyordum, daha doğrusu seçmeye ça-lı-şı-yor-dum!!! Neye elimi atsam okumak istiyorum. Sonra tereddüt ediyorum, yaş grubuna uygun mu değil mi diye. Mesela doğru beslenme ile ilgili harika bir kitap vardı, İngilizce terimleri alıp farklı bir formatta yazmışlar, hepsi gıdalarla ilgili. Çok değişik olmuş. “Ah ne kadar güzel bir kitap bu!” diyorum. . (more…)

“Dün Kitap Okuma Saatimizin İlki Gerçekleşti!” diye yazmışım 13 Mart 2010 tarihli Olgun Bızdıklar başlıklı yazımda. Şöyle devam etmişim : (more…)

Ara ara eşimle konuşuruz, “Ne güzel, kızımızın hayatı oyun…” diye. Uyandığı andan itibaren oyun yaratan, oyununa uymamız için direten bir minik var evde. Bizler daha gözlerimizi zor açıp, uyanabilmek için kahve yapmaya çabalarken, onun bu kadar (hem de kahvesiz :)) rahatlıkla güne başlayabilmesi herhalde “çocuk” olmasından kaynaklanıyor. (more…)

Kalmış malzemeleri kullanmanın daha güzel bir şekli olamaz… Rengârenk ipler, kurdeleler, düğmeler, fotoğraf kareleri, sizi sembolize eden her şey…

Bir geziye mi gittiniz? O son moda dijital fotoğraf makinanızla birbirinden güzel resimler çektiniz mi? Harikasınız!
(more…)

Hani insan minik bebeği ilk defa gülümsediğinde havalara uçar, ilk adımını attığında müthiş gururlanır ya… Sanki bir bilinmeyeni keşfetmiştir, dahidir, dahi…

Kimsenin atmadığı kadar güzel adımlar atmıştır bebeğiniz. Daha geçen gün kucağınızda hastaneden çıkmayı bekliyordunuz…

İşte 0 km. Bızdıklar benim ikinci Mayam! Bloğumla ilgili olan her olumlu gelişme beni inanılmaz mutlu ediyor, “Lay lay lom” diye şarkı söyletiyor… (more…)