Bu hafta İstanbul edebiyatla haşır neşir oluyor.
İstanbul Tanpınar Edebiyat Festivali, 5-11 Mayıs 2014 tarihleri arasında ve “Şehir ve Yolculuk – City and Journey” konusunu ele alıyor. Yerli ve yabancı pek çok yazarın, çizerin katıldığı etkinlikte hem söyleşiler, hem de atölye çalışmaları var. Üstelik tüm atölyeler ücretsiz. Çocuk atölyeleri temelde 5-13 yaş grubu için planlanmış.
Etkinlikler farklı mekânlara dağıtılmış. Bunların en kapsamlısı Suadiye sahilinde “Edebiyat Çadırı”nda gerçekleşiyor.
Sevgili “0 km.Kültür” elçimiz Mine Küçük, bu ay bizlere “KidZania” hakkında bilgi veriyor. Kendisi “KidZania İstanbul”un Arkeoloji aktivitesini hazırladı. Bunu yaparken de orada çok zaman geçirdi.
Bakalım içeriden bir gözle “KidZania İstanbul” nasıl bir yer 🙂 (more…)
Hamileydim.
O tecrübeli anne-babaanne beni uyardı: “Huzurlu olacağın son birkaç ayını yaşıyorsun. Tadını çıkart.”
Çok anlam verememiştim o zaman.
Minicik bir beden içimdeydi. Bana hep huzur vermişti. Doğduğunda niye huzurumu kaçırsındı ki???
Vücudumdan çıktığı anda, o tecrübeli kadının ne demek istediğini anladım. (more…)
Sevgili Mine Küçük’ün “0 km.Kültür” için bu ayki konusu müze dışı. Bienal sürecinde Antrepo’da çocuklara sanatı tanıtan ve Mine’nin eğitiminden geçmiş ekipteydi sevgili Zozan Kotan. İlk görüşte tarzının, sanata ve çocuğa olan ilgisinin nasıl da onunla özdeşleştiğini gözlemlemiştim. (more…)
Hepimiz çocuklarımızı çok seviyoruz, değil mi? Hem de her şeyden çok. Onlar için yapmayacağımız yok.
Peki onlara bunu belli edebiliyor muyuz? Onlar kendilerini “sevilmiş”, “seviliyor” hissediyor mu? Bazen evet, bazen hayır…
O zaman onlara olan bu derin sevgiyi nasıl gösterebileceğiz, nasıl hissettireceğiz kalbimizin onlar için pıt pıt attığını? (more…)
Erkeklerin askerlik hikâyeleri varsa, kadınların da hamilelik ve doğum anıları var. Kendi hamilelik dönemimde bunları bol bol dinlemiştim. Doğum yapınca azalır sanıp, çok yanıldığımı kısa zamanda anlamıştım. Herkesin bu konuda ne çok bilgisi (!) ve yorumu varmış diye düşündüğüm anlar çok oldu. (more…)
Bugün size bir yemek kitabından bahsetmek istiyorum. Yalnız içindekilerden de öte, felsefesi, yiyeceğe yaklaşımı, hayatta duruşundan bahsetmek istiyorum. Çünkü beni en çok etkileyenler bunlar oldu. Farkı bu gibi geldi bana.
Detayına inmeden sizlere kitapta paylaşılan bir hikâyeyi aktarmak istiyorum. Okuyunca ne demek istediğimi daha net görmüş olacaksınız 🙂 (more…)
Her çocuk farklı. Her çocuk özel. Ancak bizim “normal” diye adlandırdığımız bir insan tipi oluyor genelde. Sosyal açıdan birbirimize yaklaşımımız bu doğrultuda oluyor. Alternatifi karşımıza gelince de ne yapacağımızı, nasıl konumlandıracağımızı bilemiyoruz.
Haydi bu sosyal açıdan idare edilir bir durum olsa da, özellikle eğitimde çok eksikler var. (more…)
İnsan anne-baba olunca anlıyor…
Neyi mi?
Çocuğunuzdan teşekkür beklememeyi.
Karşılıksız sevmeyi.
O çok yorgun anınızda boynunuza dolanan minik kolların ilaç gibi iyi geldiğini. (more…)
Bugün küçük bir grup “Tavsiye Evi”nde buluştuk. Hepimizin ortak özelliği “anne” olmamız, klasik anlamda tarif edilen iş hayatından şu veya bu şekilde uzaklaşmış olmamız ve “kendimizce” faydalı bir şeyler yaparken mutlu olabilmeyi başarmamızdı. (more…)