Türk toplumu çocuk sever diye bilinir. Sokakta çevirip çevirip miniğinizin yanağını sıkar tanımadığınız insanlar. Yeni doğmuş bebeklere daha da fazla bir ilgi vardır. Kendilerince zarar vermemek için annenin dehşet dolu bakışları arasında bebeğin elini öperler. Oysaki bebek zaten ellerini vücudunun iki yanında tutmaz ki, hep ağzındadır o eller. (more…)
Yaz tatilinin sonuna geliyoruz.
Hazır mısınız sonbaharı kucaklamaya?
Hazır mısınız tuz kokulu denizli günleri yolcu etmeye?
Hazır mısınız herhangi bir bahane bulmadan yoğun çalışmaya?
Hazır mısınız çocuğunuzun okul programına uymaya? Sabahları onun okula yetişebilmesi için zamanında kalkmasını sağlamaya, o uykuya doyamamış gözlerin açılması için uğraşmaya,doğru kahvaltıyı ettiğinden emin olmaya, o gün okula götürmesi gerekenlerin yanında olduğundan emin olmaya,… (more…)
Öncelikle hepinize ailelerinizle keyifli, neşeli bir bayram dilerim 🙂 (30 Ağustos Zafer Bayramınız da ayrıca kutlu olsun! Bayraklarınız bulunduğunuz yerlerde dalgalanmaya başlamıştır umarım…)
Şu an bu yazıyı okuyabiliyorsanız büyük ihtimalle deniz kenarında değilsiniz! Yoksa bizim gibi, bayramı yaşadığınız şehirde geçirmeyi tercih edenlerden misiniz?
İstanbul caddelerini uzun zamandır bu kadar boş görmedim herhalde. Bayrama 3-4 gün kala sokaklar boşalıverdi. (more…)
Yazın Çeşme ve Bodrum yazıları okumaktan bıkmışsınızdır, henüz bıkmadıysanız da yaz sonunda görmek bile istemeyeceksiniz, biliyorum.
Ben de birkaç not yazmazsam olmaz ama azıcık farklı olsun istedim.
Onun için kızım Çeşme’de şunu yaptı ya da buraya gittik demektense, size – elimden geldiğince – onun gözüyle neler olup bitiyor aktarmak istiyorum: (more…)
Yazın gelişi ve okulların kapanmasını takiben, bazen kısa, bazen de uzun süreli seyahatler gerçekleşiyor. Her halukârda çocuklarınızla yollarda oluyorsunuz. Kimi zaman uçakla sadece bir saatlik bir mesafe giderken, diğerlerinde arabanızla 10 saat yol yapıyorsunuz. Peki, yanınıza ne alıyorsunuz? Valizinize neler koyuyorsunuz? (more…)
Bir anne hayal etmenizi istiyorum şimdi:
Çocuğu ile oyun grubuna gitmiş, belirli geçişleri onunla adım adım yaşamış, inanılmaz keyifli anlar geçirmiş. Derken önemli bir seçim aşamasına geliyor. Bir sonraki adım ne olmalı? Neresi olmalı? Çocuğu henüz üç yaşlarında olsa da sanki tüm hayatının akışını belirleyecek adım bu noktada atılacak endişesi var içinde. (more…)
Anneler günü geliyor. “0 km. bızdıklar” da bir Anneler Günü yazısı olmazsa eksiklik hissedeceğim, biliyorum. Öte yandan zaten zaman zaman kendimi anlattığım bu blogda tekrar annelik duygularımı aktarma düşüncesi bile beni sıktı. Sizler baygınlık geçirirdiniz herhalde :). (more…)
Ara ara eşimle konuşuruz, “Ne güzel, kızımızın hayatı oyun…” diye. Uyandığı andan itibaren oyun yaratan, oyununa uymamız için direten bir minik var evde. Bizler daha gözlerimizi zor açıp, uyanabilmek için kahve yapmaya çabalarken, onun bu kadar (hem de kahvesiz :)) rahatlıkla güne başlayabilmesi herhalde “çocuk” olmasından kaynaklanıyor. (more…)
Ben kayak konusunda son derece az bilgiye sahip bir kişiyim. Kaymayı sadece bir defa denedim ve hiç sevemedim. Üzerine de gitmedim açıkcası, beni çekmedi. Dolayısıyla kayak tatillerine uzağım.
Ancaaak kızım için boynum kıldan ince. Onun küçükken öğrenmesini istiyorum. Kim ne derse desin ağaç yaşken eğilir. Bu iş minikken çok daha kolay oluyor. (more…)
Bir süre önce benimle iletişime geçtiler. “0 km. bızdıklar” ın hedef kitlelerine ulaşan bir blog olduğunu düşündüklerinden olsa gerek, bana bir ajanda örneği yollamak istemişlerdi.
Ve işte karşımda! (more…)