Bugün bir mektup yazmak geldi içimden. Kalbimden ve tüm samimiyetimle… Herhangi bir blog yazısı olmasın istedim.

0 km.Bızdıklar 2009 senesinden bu yana aktif. Sürekli büyüyen bir aile gibiyiz sizlerle. O nedenle içimi dökmek ve sizlerden de güzel bir amaç için destek istemek amacıyla bu mektup oluşuverdi. Mektubuma mektupla cevap vermek isteyen olursa da çok ama çok mutlu olurum 🙂 (more…)

Harika bir soru değil mi? Beni düşündürdü gerçekten.

3.İstanbul Tasarım Bienali’nin teması ve sorguladığı konu bu. 22 Ekim’de başlayan Bienal, 20 Kasım’a kadar devam ediyor. Ana mekân Galata Özel Rum İlkokulu. Bununla birlikte okula 10 dakika yürüme mesafesinde olan Stüdyo X İstanbul, DEPO, İstanbul Arkeoloji Müzesi (tek ücretli mekân) ve Bomontiada içindeki Alt Sanat Mekânı Bienal’e ev sahipliği yapan mekânlar. (more…)

Bu hafta sonu tasarım sevenler, İstanbul’un özel dokusunu hissetmek isteyenler, Tomtom Sokak’ta buluşacak.

20-23 Ekim günleri arasında “Tasarım Tomtom Sokakta” gerçekleşiyor.

Tomtom Mahallesi gerçekten insanda keşif isteği uyandırıyor. (more…)

11 Ekim, Dünya Kız Çocuklar Günü idi. Bu çerçevede son derece kapsamlı bir konferans düzenlendi. “Güçlü Kızlar, Güçlü Yarınlar: Kapsayıcı ve Kaliteli Eğitim ile Çocuk Yaşta Evliliğe Hayır” başlığı altında kız çocuklarına karşı yapılan ayrımcılığın önlenmesi ve onların insan haklarından tam anlamıyla faydalanabilmesi için neler yapılabileceği konuşuldu. (more…)

Çok farklı iki atölye duyurum var bu yazıda. Hem konuları, hem programı hazırlayan kişi özel.

Her iki atölye de Sanat Tarihi Uzmanı Nihal Elvan Erturan tarafından hazırlandı. Sevgili Nihal aynı zamanda Burcu ve Berk ile… SANAT kitabının uzmanlarından. (Kendisini daha yakından tanımak isterseniz:  “Kabuk Kabuk Toprak”)

İlk atölye başlığı “TA-DAAA! Çocuklarla Sanat Tarihi” (more…)

Nasıl çalıştı…

Hangi ara yazdı…

Ne gibi bir uğraş verdi…

O kitaplar nasıl oldu da basıldı…

Hiç oralarda değildim küçükken.

O benim annemdi. NOKTA! (more…)

“Yalan kaçmış kulağınıza!” diyor doktor.
Yalana bakıyorum.
Küçücük bir şey gibi görünüyor.
“Vay be! Günlerdir kulağımı kaşındıran bu muymuş? Hangi yalan peki?” diyorum.
“Durun bekleyin” diyor doktor. “Dikkatli olmamız lazım.Tekrar kulağınıza kaçabilir. Önce şu deney tüpünün içine koyalım. Sonra serbest bırakırız.”
Yalanı tüpün içine koyuyor.
Kapağını da kapıyor tüpün. (more…)

Yaş 35, yolun yarısı…

Denmiyor neyseki artık. Kimine göre yaş 40-45, yolun anca yarısı. Eh hangisi doğru olursa olsun, yarısına başarıyla ulaşmış vaziyetteyim. Tabii bundan sonrası geriye gidiş şeklinde olmayacak. En azından niyetim o değil 🙂

Kendimi geliştirmeye, öğrenmeye, keşfetmeye, üretmeye devam – diye diliyorum 🙂 (more…)

Okullar açılıyor. Yarın kızıcığınki, birkaç hafta sonra hepsi…

Benim için “okul” oldu bitti olabildiğince keyifli bir ortam oldu. Yani bir okul ne kadar keyifli olabilirse, o kadar tabii ki… Beraberinde gelen karın ağrıları, uykusuzluk, endişe, imtihan stresleri falan saymıyorum. Onlar dışında aklımda kalan hislere, damağımda kalan tada baktığımda durum hiç de fena değil. (more…)

“Kalbime Uzanan Eller” başlıklı yazımda Çeşme’de karşıma çıkan “güzel” insanlardan bahsetmiştim.

Bu kişilerden biri “Sakin Ev”in sahibi Ülkü İskit. Ülkü Hanım’ın dinginliği Sakin Ev’e de yansımış. Bir kahve kaçamağı için buluştuğumuzda, odalarına, içerisindeki mobilyaların her birinin kendi hikâyesi olmasına, ince ince düşünülerek tasarlanmış detaylara, eski ile yeninin o harika uyumuna bayıldım. (more…)