Yeşilliklerin giderek yok olduğu son yıllarda hepimiz bahçe arar olduk. Yeryüzü Derneği bunun için bir miktar da olsa çözüm öneriyor. En azından kendi bahçemizi yaratabileceğiz.
Nerelerde mi? Apartman önünde, site çevresinde, işyerlerimizde, balkon veya teraslarımızda. İstersek ailecek, istersek eş, dostla birlikte… Çocuklarımızı da işin içine katabileceğimiz son derece keyifli ve ücreti olmayan bir çalışma için tek yapmanız gereken “Kent Bahçeleri” Projesi’ne 15 Nisan’a kadar başvurmanız. (more…)
Çocuklarımıza farklı türde kitap sunmak gibisi var mı… Bence bundan en çok ebeveynler keyif alır, almalılar da. Gerçek hayattan alınma hikâyeler, yaşamsal notlar, çizgi romanlar, resimli kitaplar, tamamiyle fantastik hikâyeler, mizahi anlatımı olan kitaplar ve tabii ŞİİR kitapları. (more…)
“Önce şunu kabul edelim,” dedi sevgili Ayşen (Özcanoğlu Gündüz) ve Özlem (Kıyat Berber):
“Sizler zaten harika birer evlat ve ebeveynsiniz. Bunun birinci kanıtı burada olmanız.”
Gözlerimin dolduğu ilk an bu cümleyi takiben oldu. (more…)
Anneannem üç defa evlenmişti.
İlki gencecik yaşta aşk evliliğiydi.
Aşık olduğu adam, dedem, çok yakışıklıydı. Sarışın, mavi gözlü Rumelili… Uzun boylu, karizmatik. Genç bir Kurmaydı. Üniforma içerisinde sanki daha da yakışıklı oluyordu. Aşkları bir meyve verdi: annem. (more…)
Mutluluk için ne yapardınız?
Nereye kadar uzanırdı kollarınız?
Kime tutunurdunuz?
Kiminle paylaşırdınız içinizdeki iyiyi kötüyü?
Kiminle kahkahalara boğulmak isterdiniz? (more…)
Biz anneler-babalar için o kadar farklı ve o kadar faydalı siteler var ki, insan hangi birine baksın bilemiyor. Doğum konusuna odaklanandan, şehirde olan kültürel etkinlikleri sunana kadar,…
Site seçimi ve takibi de biraz kimya işi. Arkadaşlık gibi. Kimyanız tutmazsa zorlamaya gerek yok. (more…)
“Edukids” yine çok güzel bir ürünle karşımızda.
“Çocuklar için en etkili ve eğlenceli öğrenme yolu ‘oyun’dur ” diyen “Edukids” ile birkaç sene evvel tanışmıştık. Sevgili Nuran Gür’ün nazik teklifiyle, “Hikâyeli Yapboz”umuzu oluşturmuştuk. Büyük bir keyifle dört hikâye hazırlamıştım. Ardından her biri altı parçalı birer yapboz olacak bu setin, yapboz parçalarında hangi görsellerin olması gerektiğini belirlemiştim. Benim için hem bir ilkti, hem de oluşturma aşamasında adeta oyun oynuyordum. (more…)
Senenin son günlerine yaklaşırken, kendimi her geçen yıl daha çok anneannem gibi hisseder oldum. Neden mi? Çünkü bir sonraki sene için dileklerim giderek kendim için olmaktansa, etrafım ve ülkem için olmaya başladı. İlk etapta ailem ve yakınlarım için sağlık dilerken, hemen ardından ülkem için dilekler dökülüyor dudaklarımın arasından. (more…)
Bu haftasonu İstanbul’da yine birbirinden güzel etkinlikler ve atölyeler var.
Her böyle yazdığımda diğer şehirlerdeki etkinliklerden bahsedebilsem diye düşünüyorum, yazılanları eksik buluyorum. Kendi kendimi eleştiriyorum. Ama yetişemiyorum. Bu gerçekten böyle. Maalesef. O nedenle, gönüllü “0 km.Bızdıklar” kültür elçisi olmak isteyenler şehirlerinde olanları benimle paylaşırlarsa seve seve yer veririm 🙂 (more…)
Okul hayatını takiben, profesyonel iş dünyasında sevdiğim ve beni heyecanlandıran konularda çalışmaya özen gösterdim.Belki de bu nedenle çalıştığım firmaları ve bu firmalardaki görevimi hep sevdim. İşime olan “aşkımın” azalması, yaptıklarımın bana heyecan vermemesi hâlinde ise, farklı bir adım atmanın zamanı geldiğini anlıyordum.
Yaş ilerledikçe, “çocuklu anne” şapkamı takmam ve minik bebeğim için iş hayatına ara verme kararıyla birlikte, donanımlı, fakat bir şekilde birikimlerini, becerilerini kullanamayan pek çok anne ile tanıştım. Bir kısmı kendilerini çocuklarına ve ev hayatına kanalize etmekten mutluyken, büyük bir kısmının aslında içi kıpır kıpırdı. (more…)