Yazı deyip geçmeyin. Bir şiir, bir anı, kısacık da olsa bir hikâye, bir günlük paylaşımı çok şey değiştiriyor, insanları birbirine kenetliyor.

Özellikle işin içerisinde çocuklar varsa.

0 km.Konuklar çatısı altında başlattığım “Genç Yazılar” bölümümüzde sizlerle ilk paylaşımı Adıyaman’dan Büşra yapmıştı. Büşra’nın bu paylaşımı çok beğenildi.

Bizlerle kitap okumak hakkındaki düşüncelerini paylaşan Hüma ise Büşra’nın yazdığı şiirleri okuyunca Büşra’ya hediye şiir kitapları yollamak istedi.

Hümaların evinde heyecanlı bir hazırlık başladı. Şiir kitapları araştırıldı, alındı. Ayrıca şiirlerini yazsın diye Hüma Büşra için bir defter de seçip pakete ekledi. Tabii ki bir de mektup.

Ve ne oldu biliyor musunuz? Adıyaman İstanbul arasında 4.sınıf ve 3.sınıf iki öğrenci arasında bir şiir köprüsü kuruldu.

Bu noktada Büşra’nın öğretmeni sevgili Gülsüm Hanım’ı ve Hüma’nın tatlı annesi Seda Hanım’ı da tebrik etmeden geçemeyeceğim.

Çocuklarımızın yapabileceği şeylerin gerçekten sınırı yok. Ama onlara bir miktar yol açmak gerekiyor. Yanlış anlatmış olmayayım, sadece yol açmak, yolu işaret etmek, biraz belki fikir alışverişinde bulunarak onların seçim yapması için yardımcı olmaktan bahsediyorum. Onlar adına her şeyi yapmaktan değil.

Bu iki kız şimdi artık birbirlerini tanıyorlar ve hep iletişimde olacaklar. Hatta başka arkadaşlarını da dahil edip grubu büyütecekler. Belki bir kitap kulübü, bir yazı ekibi kuracaklar. Kim bilir.

Hatta belki bu başka illere de sıçrayacak. Oradan oraya köprüler kurulacak. Birbirimizi yazdıklarımız sayesinde keşfedeceğiz. En miniğinden en büyüğüne kadar. Yazı, kitap, şiir, deneme, günlük konuşacağız. Gelişeceğiz, güçleneceğiz.

Hep birlikte okuyarak, yazarak ve paylaşarak.