Önce şehitlerimiz, ardından Van’daki deprem. Ölüler, yaralılar, arkada kalan gözü yaşlılar ve yaşamaya çalışanlar. Gerek ruhsal, gerekse fiziksel anlamda hayat mücadelesi verenler.

Birden fazla fay hattı üzerine kurulu memleketimde hâlâ kaçak binalar yapılabiliyor, hâlâ eski binalar yeni deprem yönetmeliğine göre denetlenmiyor, önlem alınmıyor. “Allah korusun.” deniyor. Bu tutum neredeyse hepimiz için geçerli. Büyük şehir ya da kasaba, eğitimlisi, eğitimsizi, fakiri, zengini, hiç fark etmiyor. Hepimiz işi “Allah”a havale ediyoruz, tahtaya vuruyoruz.

Allah bizlere kullanmamız için akıl veriyor. Kullanmıyoruz.

Allah bizlere aklımıza gelenleri yapabilmemiz için harika bir makina veriyor. Kullanmıyoruz.

Verilen bunca ayrıcalığı akıllıca kullanmayıp, önlemimizi almayıp, sonra işi yine O’na bırakıyoruz.

Sabah haberlerinde konuşuluyordu: Van’da yıkılan en büyük binalar devlete ait olanlar. Hastane, öğrenci yurdu, hapishane. Düşünün ki pek çok yaralının olduğu bir felaket ve tedavi için gerekli hastane yerle bir olmuş… Şaşırtıcı ama gerçek.

Tüm bu olanlarda yine de bir umut doğdu içime, acaba halkımız uyanıyor mu dedirten. O da örgütlenmeydi. Etrafımda neredeyse herkes Van için eşya topluyor ya da topladı, yolladı bile. Hızlı ve akılcı sistemlerle.

Sabah Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül’ü dinledim haberlerde, Van’dan. “Özellikle giyecek, sıcak tutacak eşyalar, battaniye gibi malzemeler, ne  bulursanız Şişli Belediyesi’ne getirin, kendi TIRımızla yolluyoruz.” diyordu. Aklıma haftalardır benden alınmayan yardım paketi geldi. İçerisinde kıyafetler vardı ama belli ki yollamaya çalıştığım kurumun bir aciliyeti yoktu. Hemen içerisine ek sıcak tutacak malzemeler ve çocuklar için kıyafetler ekleyip, Şişli Belediyesi’ne ulaştırdım. (Telefon:212-288 7576)

Derken ENKA Okulları’ndan haber geldi, okuldaki yardım sandıklarına her türlü malzemeyi bırakabileceğimize dair. Üstelik bu malzemeleri bırakmak için “ENKA’lı” olmanıza da gerek yoktu.  Yani herkes buraya eşya bırakabilir. (Telefon: 212-276 0545)

Aklıma havlular geldi. Toparladım evde bir sürü boy boy havlu. Paketledim. Yarın okula bırakacağım.

Sonra başka mailler gelmeye başladı. Her kanattan yardım toplanıyor, ulaştırılıyor. İşte bana gelenleri sizlerle paylaşmak istedim. En yakınınızdakine, en kolay ulaşabileceğiniz noktaya, verebileceğiniz malzemeleri acilen götürün diye.

Galatasaray Spor Kulübü yardımları kendi TIRı ile gönderecek. 26 Ekim, Çarşamba günü TIR Türk Telekom Arena, Seyrantepe önünde olacak. Buraya malzemeleri ulaştırabilirsiniz. Detayları şu linkte: http://www.galatasaray.org/kulup/haber/11460.php

CarrefourSA’lara da elinizdeki malzemeleri paketleyip bırakabilirsiniz. Ulaşım konusunda yardımcı oluyorlar.

Pek çok belediye ve üniversite “VAN’a yardım” bölümü kurmuş durumda. Onlara iletilen yardımları ulaştırıyorlar.

Önemli olan yardımların hızlı ve güvenilir şekilde iletileceğinden emin olmak. Bu konuda bulunduğunuz ilçe belediyesine ya da muhtarlığa başvurmanızı öneririm.

Üniversitelerdense bana gelen isimler şu şekilde:

Boğaziçi Üniversitesi,  Galatasaray Üniversitesi, Bilgi Üniversitesi, Bahçeşehir Üniversitesi, Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul Aydın Üniversitesi, Yeditepe Üniversitesi ve İstanbul Şehir Üniversitesi. Her üniversite farklı günlerde, farklı sistemlerle kabul ediyor yardımları. Bu nedenle öncelikle telefonla bilgi almanızı öneririm.

Bu arada http://vandepremi.com/  adresinde elinizdeki yardım amaçlı eşyaları nereye ulaştırabileceğiniz konusunda oldukça fazla bilgi var. Teşekkürler Begümcüğüm.

Sizlerin duyduğu diğer yardım noktalarını “Yorum” bölümümüze yazarsanız çok faydalı olur.

Unutmamalıyız ki yardım için gidecek malzemeleri paketlerken oradaki şartları göz önüne almak gerekiyor. Her yaştan insanın, minik çocukların sıcak tutacak kıyafet, atkı, bere, eldiven, ayakkabı, çorap, çamaşır, havlu, çarşaf, terlik, battaniye gibi en temel eşyalara ihtiyacı var.

Etrafımdaki pek çok duyarlı kişi kolları sıvayınca içim umutla doldu. Bu kadar ölümün olduğu, insanların birbirini bıçakladı, çocukların taciz edildiği bir ülkede belki de bir grup insan hâlâ “insan”.

Diyorum ya bir felaket bir umudu beraberinde getirir mi? Belki de getirdi bile.

Van’daki yaraların hızlıca sarılması, insan ve hayvan, tüm canlıların bir an evvel güvenli ve sıcacık evlere kavuşmaları dileğiyle…