Bu seferki yazımız Silivri’den.

Yine sizlerden gelen sıcacık, içten bir paylaşım. Azra’nın paylaşımı. Kendisi 1.sınıf öğrencisi. Öyle mutluyum ki anlatamam. Evet bu site benimle başladı ama şimdi istiyorum ki bızdıklar işi ele alsın.

Burada sadece yapıcı eleştiriler ve destek bulacaklar. İnsanları kırmaya öyle alıştık ki, toplum olarak… Herkes her konunun uzmanı ve diğerinden “daha iyi biliyor”, “daha iyi yapıyor”. Çocuklarımız baskılanıyor, ayıplanıyor, eleştiriliyor, hevesleri kırılıyor.

0 Km.Bızdıklar böyle bir platform değil. Burası deneme ve paylaşma noktası. Çünkü ben de ilk yazılarımı tüm samimiyetimle buradan paylaştım. “İlk”leri iyi bilirim anlayacağınız.

Yazımıza geri dönersek, sevgili Azra’nın öğretmeni Ferda Hanım duyurum üzerine öğrencilerine isterlerse hikâye, deneme, şiir veya herhangi bir yazılarının 0 Km.Bızdıklar’da yer alabileceğini aktardı.

Ferda öğretmen öğrencileri için ne gerekiyorsa yapmaya hazır, mesleğini çok seven ve hakkıyla yerine getiren bir kişi. Kendisiyle daha önce farklı vesilelerle bir araya gelmiştik.

Öğrencilerinden Azra, 0 Km.Bızdılar okurlarıyla günlüğünü paylaşmak istedi. Bizlere bir gününü kendi kelimeleriyle aktarmayı seçti. Ben buna özellikle bayıldım çünkü günlük aslında çok özel bir şey. Genelde kendi kendimize yazdığımız, içimizi döktüğümüz, düşüncelerimizi toparladığımız, kimsenin eleştiremeyeceği, üzerinde yorum yapılmayacak bir şey. İşte bu nedenle Azra’nın kendini bizlerle rahat hissedip, yazısını yollaması beni çok çok sevindirdi.

Yazıyı sizlerle paylaşırken daha da gözünüzde canlansın, kendisini biraz daha yakından tanıma şansınız olsun diye Azra’dan ek bilgi istedim.

Kaçıncı sınıfa gidiyorsun?

Ne zamandır günlüğüne yazıyorsun?

Günlüğüne yazarken neler hissediyorsun?

Ve karşınızda Azra. Azracığım paylaşımın için çok ama çok teşekkür ederim.