İlk İmza Günüm

Kasım 2009’da “0 km.Bızdıklar”ın ilk yazısını yayınlarken sadece bir hayaldi; yazmak, yazmak, daha çok yazmak. Yazarken farklı kanallara ulaşmak.

Tam tamına bir sene 11 ay sonra, Bambino Oyuncak’taki aktivite masamızda ilk imza günümü yaptım 🙂

Niyet o değildi, ortam bunu gerektirdi. Yarı şaşkın, mest olmuş bir Defne, birkaç harika minik ve şeker mi şeker bir insan grubu,… Daha ne olsun?!

Harika bir Bambino Aktivitesi daha yapmıştık o gün. Niyetimiz sekiz çocukla sınırlamaktı aktiviteyi, şöyle yayıla yayıla otursunlar diye. Ama talep çok olunca kırmak da istememişti Aynur Hanım. “Defneciğim şu an 12 kişi var, belki iki kişi daha gelecek.”

“Eyvah!” dedim. “Nasıl sığacaklar???”

Aynur Hanım o kendinden emin hâliyle gülümsedi: “Sen merak etme, sığdırırım ben onları, bak ek masa koydum buraya.”

Eh tamam o zaman, mekân sahibi öyle diyorsa…

Pıtır pıtır geldiler minikler. Farklı farklı okullardan, annelerinin ellerini tutarak, kimisi çekinerek, diğerleri pat pat kendilerinden emin adımlarla.

Tek sorun, Bambino’ya giren masaya gitmek istemiyor.  Etrafta bakacak o kadar renkli şey varken, sabit durmak zor. Hepsini ellemek geliyor içlerinden. Onları o kadar iyi anlıyorum ki, ben de aynısını yapıyorum çünkü. İçeri girer girmez rafları tarıyorum, elliyorum, bakıyorum,… Ancak sonra başka bir şeye konsantre olabiliyorum.

Bu seferki aktivitemiz “Edukids Hikâyeli Yapboz” ile hikâye yaratmaktı. Herkes istediği renkteki kartları aldı ve başladılar kartlardaki resimleri sıralamaya. Kimi zaman yardım alarak, çoğunlukla kendileri yapmaya çalışarak.

Sonra değiştokuş yaptık kartları ve ikinci hikâyeler oluştu.

Pekiii kim anlatmak ister hikâyesini? Birkaç minik el kalktı. Anlattılar gayet güzel. Gözlerim dolu dolu dinliyorum onları. Bundan 8-10 ay önce, bir projeydi bu. Şimdi karşımda kullanılışını görüyorum. Tüylerim diken diken. Üretmek ne güzel bir şey. Bir yandan da kafama not ediyorum, bir dahaki sefer nelere dikkat etmek lazım diye. Sürekli kendimi eleştiriyorum, her konuda. Önce kendimle uğraşıyorum, yiyor, bitiriyorum çoğu kez.  Ne yapalım, ben de böyleyim.

Minikler hikâyeleri anlattıktan sonra sıra bana geldi. “Yağmur doktora gidiyor” isimli hikâyemizi okuduk. Dinlediler bir güzel.

Başka hikâye?

Hayır. Kotayı doldurduk. Yarım saat dolu dolu geçti, zorlamıyoruz asla.

Edukids Hikayeli YapbozDerken benim şeker arkadaşım Müge, Tarsus Amerikan kardeşim Oya ve sevgili Aynur Hanım baktım sıraya girmiş imza istiyorlar. “Ay ilahi…” falan diye gevelerken ben, işi abartıp bana imza masası oluşturdular. Ürünler uygun şekilde yerleştirildi. Sıraya girildi. Ben imzalarken resimler çekildi. Vay, vay, vay…

Bu projenin ilk tohumu geçen sene Bambino Oyuncak’ta atılmıştı. İlk imzası da Bambino Oyuncak’ta oldu. Daha nicelerine inşallah, harika, işe yarar, keyifli projelerle.

Bızdıklarla her şey çok renkli.

Renkleri karıştırıp yeni renkler yaratmayı heyecanla bekliyorum. Kimbilir daha ne çok güzelliğe vesile olacaklar.

Benim yerime şeker bızdığınıza kocaman sarılın ve hayatınıza nasıl renk kattığını ona anlatın. Duysun sevildiğini, bilsin ve hissetsin fark yarattığını.

10 Comments

  1. Filiz Uzuner Atalay
    Sevgili Defne Hanım, Öncelikle sizi çok yürekten tebrik ediyorum. Ben sizin kapasitenizin çok ama çok daha fazla olduğunu biliyor ve sizi bir oyuncak, yayınevi firmasının başında üretirken hayal ediyorum. Türkiye'de de yapılacak kaliteli çalışmaların altında inanın sizin imzanızı görüyorum. İlkini hep birlikte gördük, emeğinize sağlık..Diğerlerini ve o çok büyük projeyi de ben dört gözle şimdiden bekliyorum. Sevgiler, Filiz NOT: Bu arada Maya'cığımdan da harika şeyler bekliyorum. Yavaş yavaş açılıyor ama sonrası harika olacak eminim...
    Reply 1 November 2011 at 12:29
    • Sevgili Filiz Hanım, sizlerin çocuklarımıza verdiğiniz emeklerle kıyaslanmaz yaptıklarım ama kendimce, elimden geldiğince faydalı çalışmalarda yer almak istiyorum. İnşallah daha nice güzelliklere... Nazik yorumunuz için çok teşekkür ederim. Sevgilerimle :)
      Reply 1 November 2011 at 14:28
  2. Sevgili Defne, Seninle birlikte bu harika projeyi hayata geçirmek ve miniklerin o güzel dünyasında ufacık bir yer edinebilmek bizim için de çok özel... Bızdıklar için ilk başından beri tüm yüreğinle inandın ve sahiplendin bu projeye. Herşey Bambino'da Aynur Hanımın o sıcacık mekanında başladı ve buraya kadar geldi. Az emek vermedik değil mi? Miniklerin ilgisi ve mutlu gözlerini görmek en güzeli :) Seni tanıdığım için çok mutluyum, umarım birlikte daha nice güzel projelere imza atarız uzun senelerce... Sevgiler,
    Reply 1 November 2011 at 14:36
    • Nurancığım, 0 km.Bızdıklar'ın hediyelerinden biri de sen oldun bana :) Ne iyi oldu da tanıştık. Daha nice güzel, faydalı ve keyifli projelere :) Çok çok sevgiler :)
      Reply 1 November 2011 at 15:56
  3. devrim
    Filiz hnm'ın yorumuna katılmamak mümkün değil.seni tebrik ediyorum ve kocaman kocaman öpücükleri ve kucakalrımı gönderiyorum Defneciğim...yüzün hep gülsün...hep aydın olsun...
    Reply 1 November 2011 at 16:07
  4. Aynur Çitçi
    Defne'cigim, Nuran Hanimla baslatiginiz bu calismanizda basarilarinizin katlanarak artmasini diliyorum... Diger projelerinizi de heyecanla bekliyorum...iyi ki varsiniz...
    Reply 1 November 2011 at 20:39
    • Bambino Oyuncak'ta kimbilir daha ne projeler oluşacak... O sıcacık, ilham verici ortamda...
      Reply 1 November 2011 at 22:48
  5. Defne Hanım, kesinlikle ne de doğru söylemişsiniz, üretmek ne güzel diye! Ben de çocuklar için harika şeyler yapmak istiyorum ve sizeminim benim gibi birçok anneye ilham kaynağı olacaksınız. Sevgilerimle,
    Reply 2 November 2011 at 00:01
  6. Eski Toprak
    Tebrikler...Tebrikler... İnce uzun, cefalı sefalı, bir o kadar da keyifli doyurucu yolun başındasın sevgili Defne. İlk adımlarında da çok başarılısın. Ve bu başarı böyle artarak devam edecek, bizler de senin mutluluğunu paylaşacağız. Yazmaya devam.
    Reply 7 November 2011 at 21:05

Leave a comment