Unutuyoruz bazı değerleri, bazı hassas güzellikleri. Özellikle ailemiz ya da  ailemizin bir parçasıymış gibi olan yakın dostlarla ilişkilerimizde. Ya da sadece yolda karşılaştığımız kişilere karşı olan tavrımızda. Atlıyoruz ufacık ama fark yaratan detayları.

Sanki unutmasak daha doğru, daha özel olacak her şey. Aklıma takılıyor bu gibi ufak tefek şeyler. Baktım kendi kendime söylenmek yetmiyor, sizlerle paylaşmak istedim. Bakalım sizde de var mı bu tarz örnekler.

1. Karşınızdaki kişi size yaşadığı bir tecrübeyi daha önce anlatmış olabilir. Sonra bunu anlattığını unutup, ikinci ve hatta üçüncü defa aynı heyecanla, aynı konuyu ve belki de aynı sıralamayla anlatacaktır. Olabilir. Ne olur “Evet bunu anlatmıştın.” diye lafını böleceğinize tekrar dinleseniz. Günün birinde bir başkası da sizi ikinci defa dinleyebilir çünkü. Belli mi olur…
2. Yakınınıza ya da yakın olmayanınıza bir şeyler anlatıyorsunuz. Acaba anlatabildiniz mi? Evet, doğru okudunuz an-la-ta-bil-di-niz-mi? Yani “Anladın mı?” değil. Doğru olabilir. Karşınızdaki birazcık yavaş anlayabilir. Ama siz yine de eksik sizde olabilirmiş gibi davransanız, ne kaybedersiniz ki…
3. Hiç tanımadığınız bir kişiye kapıyı tutsanız kolunuz mu kopar? Peki, size kapıyı tutan kişiye güzel bir gülümsemeyle, içten bir şekilde teşekkür etseniz gününüz daha güzel geçmez mi?
4. Bir yakınınız size içini döküyor, derdi çok. “Benim de geçen gün şöyle oldu…” diye kendi derdinizi anlatmanın sizce sırası mı? Önce konuşmaya başlayanın sorununu çözmeye yardımcı olsanız? Başka bir zaman o da size yardımcı olsa?
5. Özenle hazırlanmış bir davetten sonraki gün, davet sahibini arayıp içten bir teşekkür sunsanız, karşınızdakini sizce ne kadar mutlu etmiş olursunuz? Evet, bildiniz: ÇOK!
   E, neden yapmıyorsunuz?
6. Peki ya çocuğunuzun doğumgününde ya da kendi doğumgünü partinizde, gelen onlarca hediyeyi o an açamadıysanız bile, açtıktan sonra, herkesi tek tek arayıp hediyesi için teşekkür etseniz çok mu yorulursunuz?
7. Bir yakınınızın başarısı kutlanırken sessiz kalıp, önemsizmiş gibi davranıp, sonra sizin mutlu bir anınızın içtenlikle tebrik edilmesini bekleyebilir misiniz?
8. Şu toplu bayram tebrik mesajlarından, SMS ile doğumgünü kutlamaktan vaz mı geçseniz? Sizce gerçekten karşınızdakini düşünüyor musunuz yoksa yapmanız gereken bir işi mi aradan çıkartıyorsunuz? İki dakika da olsa sesinizi duyurmanız emin olun çok daha fazla prim yapacak.
9. Karşınızdaki hararetle konuşurken, gözünüz gelen geçene takılmasa emin olun arkadaşınız kendini çok daha özel hisseder. Denemeye değer. Ne dersiniz?

Örnekleri çoğaltabilirim ama mesaj aynı aslında. Özen göstermiyoruz birbirimize pek çok anlamda. İster tanıdık, ister tanımadık olana.

Üstelik ne kadar yakınımızsa, sanki o kadar bize katlanabilir gibi düşünüyoruz ki bu büyük bir hata. En yakınlarımız, bizim için en iyiyi isteyenler, bizlerle kalbi pıt pıt atanlar. O zaman dikkat edeceğiz sarf ettiğimiz kelimelere, özen göstereceğiz birlikteliklerimize.

Yani formül basit: Biraz dikkat, bol özen ve hiç değilse saygı.

Başka türlüsü sosyallik olmuyor çünkü.